Marc Marc verhaalt over boottochtjes in Amsterdam en omstreken met de "Bombarie".
Strepen
September 2002
De avond schiet als een schot voor de boeg. Een heldere hemel dekt de rust van de stad. In Amsterdam lijkt iedereen bezig niet te zijn. Ik heb een afspraak gemaakt om vanavond de wereld buiten te laten, zonder de behoefte iets aan deze stad bij te dragen. Een moment om te gaan varen in deze grachten die als stille serenen lonken.
Over het gladde water waar niemand om lijkt te geven laat ik een spoor van leven achter en snijdend in gedachten ga ik voort naar een bestemming die gemarkeerd wordt door het vertrekpunt dat ik achterlaat.
Zo vaar ik sinds maanden eens zonder gasten en zink in gedachten aan een gedicht waarin hopeloze passies een wending nemen en de gevaren van het water de ruimte laten. Elke wal en iedere bocht moet ik bestormen en met geweld bedwingen. Eindelijk alleen.
Groot licht laat sporen schijnen op het pad dat ik bega en komt als een geest gevaarlijk dichterbij. Nog sneller vaar ik naar die donkere toekomst voor mij.
De rust van het thuis komen is nabij als de vaart mindert in stille wateren die in de nacht zijn gehuld. Een verloren ziel lijkt mij stuurloos te willen volgen naar een kwade brug. Als nobele ridder ga ik mijn prinses voor dit noodloot behoeden en val met deze daad in handen van wel zeer onverwachte redders.
Ik blijf achter bij heren met strepen op de schouders en staar nu naar muren die nooit troost hebben gekend.
(C) Marc Marc
Amsterdam, september 2002
