Al eerder, in FOTO 9/90 heeft Wim Broekman een stukje gewijd aan een expositie onder de naam Beeldmanipulatie in het Canon Image Centre te Amsterdam met vier kunstenaars, van wie Marc-Marc er een was. Marc Marc presenteerde zich met een installatie van negen computers die in een cyclus van anderhalf uur 26 compostitie-structuren lieten zien
(de Auto-Composer), en met een serie laserprints, als compensatie voor het vluchtige karakter van deze kunstuiting. Bij computerkunst kun je meestal spreken over beeldmanipulatie, maar bij het werk van Marc Marc en Benten van Schie zou dat onvolledig zijn. Zij beginnen van de grond af aan met het programmeren van hun eigen programma's, hun eigen beeldtaal, om vervolgens te
kunnen visualiseren wat zij willen. Het is een werkwijze, die tot nog toe maar voor enkelen mogelijk is gebleken.
|
Marc-Marc heeft als achtergrond de kunstacademie, afd. schilderen, in Den Bosch van 1977-1981, waar hij zich gelijktijdig met muziek bezighield. Dat leidde volgens sommige docenten van kwaad tot erger - tot elektronische bij elkaar geraapte apparaten en te weinig tot de discipline waarvoor hij daar eigenlijk zat. Toch heeft die experimentele muziektijd de know-how
gegeven voor wat hij nu doet.
|
Marc-Marc: "Kijkend naar al dat elektronisch zweet achter mij, nam ik mij bij de aanschaf (eind 1987) van de computer voor niet over te gaan tot het leren programmeren, niet weer van voor af aan te beginnen. Maar het bleek al gauw dat computertekenen met de muis mij geen verrijking gaf van beeldende expressie."
Zo komen Marc Marc en Benten dichter bij elkaar, want via een andere weg, maar zeer parallel lopend, was ook zij tot de ontdekking gekomen dat haar computertekeningen met de bestaande programma's voor haar gevoel toch niet haar eigen tekeningen waren.
|
Benten besloot na de middelbare school, ondanks haar muziektalent, niet naar het conservatorium te gaan. Zij wilde zich niet bezighouden met het vertolken van muziek die al lang geleden door anderen is gemaakt. Ook op de Rietveld Akadiemie was het denken in een bepaald stramien niet wat zij wilde. Met: 'Ik wil eigenlijk helemaal geen kunstenaar zijn'
zette zij een streep onder een illusie. Door een opeenvolging van gebeurtenissen gaf de confrontatie met de computer haar echter een ander perspectief.
|
Voor beiden is het een uitdaging om met een machine te werken die eigenlijk in de meeste gevallen voor heel andere doeleinden bestemd was en gebruikt wordt. Net als in de schilderskunst en de fotografie wordt er nu ook met de computer door niet gebonden
kunstenaars bevlogen, en in dit geval bewogen, kunst gemaakt.
|
|